Նոր, բայց ո՛չ նորելուկ

Նորից միասին ենք։ Նույն խմբագրակազմով։ Նույն աշխատաոճով։ Գաղափարաարժեքային նույն սկզբունքայնությամբ։ Համեմատաբար նորը թերթի կարգավիճակն ու «շպիգելն» են միայն՝ «Իրավունք de facto» անկախ պարբերական, որն իր գործունեությունը լրագրողական գերպարարտ դաշտում վերսկսում է ո՛չ որպես նորածին, ո՛չ էլ, առավել ևս, նորելուկ։ 2007-ի փետրվարի 20-ից մինչև 2008-ի մարտի 28-ը «Իրավունք» հրապարակած խմբագրակազմում հայրենի լրատվության մեջ սեփական ձեռագիրը հաստատապես թողած, ընթերցողին հայտնի լրագրողներ են, որոնց շնորհիվ «Իրավունքը» 2007-2008 թթ. դարձավ ամենաընթերցվող ու մեծ վստահություն վայելող թերթերից մեկը։ Մարտի 1-ից հետո մենք իրականում սկսել ենք ապրել ուրիշ Հայաստանում, սև-սպիտակային մի հարթության մեջ, որտեղ հակադիր բևեռներում հայտնված հայ «ժողովուրդները» միմյանց հետ խոսում են բոլորովին ա՜յլ լեզուներով և բացարձակապես չեն հասկանում իրար։ Հայ լրագրության այսօրեական առաքելությունը մեր ժողովրդին նույն լեզվով խոսելու կորսվող ուժը ոսկե գեղմի պես փնտրել-գտնել-վերադարձնելն է։ «Իրավունք de facto»-ի աշխատակազմը (հավատացած ենք՝ լրագրողական համքարության մեր գործընկերներից շատերը ևս) այս առաքելությամբ է կարճատև դադարից հետո վերսկսում իր գործունեությունը։
«Իրավունք de facto»-ն այսօրվանից հին ու նոր որակներով է ներկայանում իր հին ու նոր բարեկամ-ընթերցողներին՝ կրկին նրանց անբաժան ու փնտրված ուղեկիցը լինելու ամուր հավատ-պատրաստակամությամբ։

Գլխավոր խմբագիր Փիրուզա ՄԵԼԻՔՍԵԹՅԱՆ

Մեկնաբանություններ